تشخیص آریتمی با نسل جدید دستگاه های سینه چسب

تشخیص آریتمی با نسل جدید دستگاه ‌های سینه چسب

آریتمی‌ های قلبی اگر از انواع بدخیم باشند، می‌توانند باعث مرگ ناگهانی، نارسایی قلبی و یا سکته شوند. اما اگر از انواع خوش‌خیم یا نسبتاً کم‌ خطر باشند ممکن است تنها باعث ایجاد اضطراب شوند، یا کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهند و به آزمایش ‌های غیرضروری منجر شوند. علایم رایج آریتمی شامل تپش قلب، ضربان سریع قلب، سبکی سر و نفس تنگی می ‌باشد. علایمی که کمتر رخ می‌دهند، شامل زایل شدن موقت بینایی (blackout spell)، درد قفسه سینه و تشنج می ‌باشد. این آریتمی‌ ها یا علایم را باید به بهترین نحو و موثرترین حالت ارزیابی و تشخیص داد.
فیبریلاسیون دهلیزی یا Atrial fibrillation (AF) شایع ‌ترین نوع آریتمی و از انواع بدخیم آن می ‌باشد. بیش از 6 میلیون نفر در آمریکا از فیبریلاسیون دهلیزی رنج می‌برند و تخمین زده می ‌شود که به دلیل افزایش سن جمعیت، این تعداد تا سال 2030 دو برابر (12 میلیون) شود. از آریتمی‌های بدخیم دیگری که کمتر اتفاق می ‌افتد تاکی ‌آریتمی بطنی تند طول ‌کشیده (Sustained ventricular tachycardia) می ‌باشد که سبب فروپاشی گردش خون (Circulatory collapse) و مرگ ناگهانی می ‌شود. از دیگر موارد بدخیم می ‌توان به ضربان ‌های بطنی زودرس بسیار تکرارشونده (Very frequent premature ventricular beats) اشاره کرد، که منجر به نارسایی قلبی می شوند. پزشکان برای تشخیص آریتمی‌های مشکوک یا علائم بیماری، معمولا مانیتورینگ ECG با دستگاه‌های پرتابل را تجویز می ‌کنند.
از سال 1961، از هولتر مانیتورها به عنوان یکی از دستگاه‌ های پرتابل مانیتورینگ ECG استفاده می‌شود، اما این نوع مانیتورینگ تنها برای 24 تا 48 ساعت قابل استفاده است. بازده تشخیصی نسبتا پایین هولترمانیتورها، هزینه بالا و عدم سازگاری بیمار با این دستگاه، باعث شد تا متخصصین به فکر توسعه دستگاه ‌های مانیتورینگ پچ نوینی باشند که با نصب آن ‌ها روی بدن بیمار بتوان به صورت طولانی مدت نوار قلب را ذخیره و آنالیز کرد. این دستگاه‌ های جدید، انقلابی در مانیتورینگ پرتابل قلب ایجاد کرده ‌اند. بیماران تمایل بیشتری به استفاده از این دستگاه‌ ها نشان می‌ دهند و در مقایسه با هولتر مانیتورها به مراتب محبوب ‌تر می ‌باشند. به طور کلی این دستگاه حدود 2 هفته بر روی بدن نصب می‌ شود و با گرفتن نوار قلب بی ‌وقفه ریتم‌ های قلبی دارای مشکل یا علائم را با دقت شناسایی می ‌کنند تا پزشکان راحت‌تر بتوانند نوع بیماری یا آریتمی را تشخیص دهند.
دستگاه‌ های مانیتورینگ پچ به صورت طولانی مدت روی بدن نصب می ‌شوند، و بنابراین احتمال نشان دادن آریتمی‌ های قلبی در این دستگاه‌ ها بیشتر است. معمولا هولتر مانیتورها تنها 24 تا 48 ساعت مانیتورینگ را انجام می ‌دهند و احتمال تشخیص علائم در این مدت کمتر است. در حالی که دستگاه‌ های پچ ECG و انواع دیگر دستگاه‌ های مانیتورینگ را می ‌توان تا یک ماه بر روی بدن نصب نمود. بر اساس نتایج چندین تحقیق، بیشترین بازده تشخیص آریتمی در هفته اول مانیتورینگ رخ می‌دهد و اغلب آریتمی‌ها و علایم در طول همین یک هفته خود را نشان می‌دهند. همان‌ طور که در شکل 1 نشان داده شده است، تقریبا یک سوم آریتمی‌ ها پس از 48 ساعت اتفاق می‌افتند و اکثریت آن ‌ها در حین 8 روز مانیتورینگ مداوم ECG خود را نشان می‌ دهند. بنابراین، نصب یک دستگاه ضبط‌ کننده ECG برای یک هفته، بازدهی به مراتب بهتری نسبت هولتر مانیتورها دارد که بین 24 تا 48 ساعت بر روی بدن بیمار قرار می ‌گیرند.

کشف و تشخیص فوری آریتمی ‌های قلبی 

کشف زود هنگام و درمان سریع آریتمی‌ های قلبی مشکوک می ‌تواند نتایج تهدید کننده را رفع کند و از رنج و هزینه ویرانگر و بیهوده بیماری جلوگیری کند. مهم‌ تر از همه، تشخیص درست یک آریتمی خوش ‌خیم یا کم ‌خطر می ‌تواند به بیماران این اطمینان خاطر را بدهد که مشکل حادی وجود ندارد و نیازی به آزمایش‌ های تشخیصی پرهزینه وجود ندارد.

با وجود پژوهش‌ های گسترده، مدت زمان ایده آل برای مانیتورینگ هم‌چنان بحث برانگیز باقی مانده است. دو پژوهش پیشنهاد می ‌کنند که مدت زمان بهینه برای مانیتورینگ به میزان دفعاتی که علایم بروز پیدا می‌ کند، بستگی دارد. بیمارانی که علایم مکرر دارند ممکن است در طی یکی دو روز ابتدایی تشخیص داده شوند، اما بیماران با علائم نامنظم و پراکنده ممکن است به 7 تا 8 روز نظارت احتیاج داشته باشند. در موارد نادر، بیمار با علائم گاه و بی‌گاه ممکن است نیاز داشته باشد که برای چندین هفته یا حتی چندین ماه تحت نظر باشد.
در تجربه کاردیالوژی من، هولترمانیتورهایی که برای 24 تا 48 ساعت نصب می‌ شوند، اغلب در ثبت داده ECG شکست می‌خورند. ما به این داده‌ها برای تشخیص علت علایم بیمار نیاز اساسی داریم. همان‌طور که مطالعات نشان می‌دهند، هولترمانیتوری که برای 24 تا 48 ساعت استفاده می‌ شود اغلب بازده پایینی دارند و این امر حتی هنگامی که هولترمانیتور برای 72 ساعت نصب می ‌شود، بهبود قابل ملاحظه ‌ای نمی ‌یابد. این مورد به خصوص برای بیماران با علایم نامنظم و پراکنده بیشتر صدق می ‌کند.
مدت زمان مانیتورینگ و انتخاب نوع دستگاه طبیعتا متاثر از ترجیح بیمار است. با توجه به تجربه من، بیماران مانیتورینگی را ترجیح می ‌دهند که: (1) ساده باشد، (2) بتوان آن را حین دوش گرفتن استفاده کرد، (3) لایه پوست زیر خود را تحریک نکند و سبب خارش نشود، (4) در انتهای دوره مانیتورینگ خود بیمار بتواند دستگاه را در بیاورد، (5) و داده‌ ها را در کمترین زمان جمع ‌آوری و آنالیز کند. اگر این 5 مورد برآورده شوند، منجر به بهترین حالت رضایت بیمار خواهد شد. همچنین بیماران معمولا دستگاهی را ترجیح می ‌دهند که غیر تهاجمی باشد و به عبارت دیگر بر روی بدون نصب شود و نه در داخل بدن کاشته شود.

شما می توانید برای دریافت اطلاعات بیشتر از دیگر مطالب ما بازدید نمایید:

• 5 ترفند خرید دزدگیر خوب برای خودرو و ضد سرقت
• تصورات اشتباه درباره GPS خودرو
• ناوگان حمل و نقل سبز

بازبینی شواهد

مدت زمان بهینه نظارت

جدول در خصوص زمان بهینه مانیتورینگ

جدول 1 خلاصه‌ای از نتایج مطالعاتی را نشان می‌دهد که در خصوص زمان بهینه مانیتورینگ برای آریتمی‌های مشکوک قلبی انجام شده‌اند. با توجه به این نتایج به طور خلاصه می‌توان گفت:

• در مطالعه صورت گرفته توسط توراخیا، آنالیزهای مربوط به 26751 بیمار منتشر شده است که این بیماران دستگاه مانیتورینگ پچ ECG را به طور متوسط برای 6 یا 7 روز روی بدن خود نصب کرده بودند. در این میان %29.9 از تمام آریتمی‌ها و %51.1 از آریتمی‌های آغازگر توسط بیمار (Patient-triggered arrhythmias) پس از 48 ساعت اتفاق افتادند. %92 از علایم و %97.6 از تمام آریتمی‌ها طی 8 روز اتفاق افتادند.
• در مطالعه صورت گرفته توسط روزنبرگ پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که استفاده از دستگاه مانیتورینگ پچ برای بیش از 48 ساعت منجر به تغییر در مدیریت بیمار در حدود یک سوم بیماران می‌شود.
  
• در گزارشی که توسط شاینبین منتشر شده است زمان مورد نیاز مانیتورینگ برای مشاهده اولین آریتمی، به طور متوسط حدود 6 روز (5.8 روز) می‌باشد.
  
• در پژوهشی که توسط برت منتشر شده است، مقایسه‌ای بین هولتر مانیتور 24 ساعته و دستگاه پچ ECG صورت گرفته است و نتیجه حکایت از آن دارد که دستگاه پچ ECG که با چسب بر روی بدن نصب می‌شود، رخدادهای با اهمیت بیشتری را نسبت به هولتر مانیتور کشف می‌ کند. با توجه به آن که مانیتورینگ با دستگاه پرتابل پچ ECG در مدت زمان طولانی ‌تری صورت می ‌پذیرد و بیمار در استفاده از آن راحت‌تر است، این دستگاه‌ ها می ‌توانند جایگزین مناسبی برای هولترمانیتورها باشد. 
  
• در پژوهشی که توسط سولومون منتشر شده است، پژوهشگران داده‌ های مربوط به 122815 بیمار که از دستگاه مانیتورینگ پچ استفاده کرده ‌اند را بازبینی کردند و دریافت ‌اند که تشخیص یک سوم از تاکی ‌کاردی ‌های بطنی که مرگ ‌آفرین هستند، به مانیتورینگ ECG برای مدت زمانی بیشتر از 48 ساعت احتیاج دارند.
  
• در مطالعه صورت گرفته توسط هچبرت، در 27 بیمار از 32 بیمار (%84) که سابقه قبلی فیبریلاسیون دهلیزی یا AF ندارند، در حین نظارت 8 روزه اولیه AF جدید تشخیص داده شده است و این در حالی است تشخیص AF در 5 بیمار به مدت زمان نظارت بیشتری احتیاج داشت (9 تا 11 روز).

 تشخیص آریتمی قلب

بازده تشخیصی

در گذشته، دو مطالعه در خصوص بیماران دارای تپش قبل صورت گرفت که در آن از دستگاه مانیتورینگ ثبت وقایع به صورت طولانی-مدت استفاده شد. این پژوهش‌ ها نشان داد که بیشترین بازده تشخیصی آریتمی ‌های قلبی حین اولین هفته مانیتورینگ رخ می‌ دهد. همچنین یکی از این پژوهش ‌ها نشان داد که پس از یک هفته بازدهی کاهش می ‌یابد. در واقع، اگر مانیتورینگ را سه هفته اضافه کنیم، تنها %4 درصد از آریتمی‌ ها کشف خواهد شد و هیچ نوع بیماری پس از هفته دوم تشخیص داده نشد. جدول 1 خلاصه ‌ای از نتایج مطالعاتی را نشان می‌ دهد که در خصوص مدت زمان نصب دستگاه ‌های مختلف مانیتورینگ روی بدن و بازده تشخیصی این دستگاه ‌های پرتابل انجام شده‌اند. به طور خلاصه:

• در مطالعه صورت گرفته توسط بالملی، در بیمارانی که برای سنکوپ، سرگیجه یا تپش قلب تحت درمان و ارزیابی قرار گرفتند، بیشتر از نیمی (%54) از رخداد‌های قلبی تشخیصی اولیه، طی 24 ساعت با هولترمانیتورها ثبت می‌شوند. اگرچه، هنگامی که تا 7 روز مانیتورینگ ادامه یابد، %82 از آریتمی ‌ها کشف می ‌شوند. 
  
• در مطالعه صورت گرفته توسط توراخیا، با مانیتورینگ بیشتر از 48 ساعت، بازده تشخیصی برای تمام انواع آریتمی ‌ها افزایش می‌ یابد. تا روز پنجم نظارت، %90 بیماران دارای آریتمی شناسایی می‌شوند و در میان بیماران با علایم آریتمی، %92 آریتمی‌ها تا روز هشتم کشف شدند. این در حالی‌ست که در دو روز اول این عدد %47 می‌ باشد.
  
• روزنبرگ و همکارانش در مطالعه‌ای دریافته‌اند که در میان بیماران بدون AF در مانیتورینگ ECG با هولترمانیتور 24 ساعته، زمان متوسط تشخیص 3.7 روز بود، و %90 از اولین رخداد های AF پس از هفت روز کشف شده‌اند. همچنین این محققان نتیجه گرفتند که بیشترین تکرار AF در این جمعیت در هفته اول رخ می‌دهد.
  
• در پژوهشی که توسط تونگ و همکارانش انجام گرفته، نتیجه آزمایش بر روی 1171 بیمار دارای سکته یا حمله ایسکمی گذار (TIA) را منتشر کردند که در این آزمایشات از یک دستگاه مانیتورینگ پچ قلبی انجام شده بود را منتشر کردند. این محققان دریافت‌اند که میانگین زمانی که آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی تشدید یافته یا paroxysmal AF (PAF) برای اولین بار خود را نشان می‌دهد، 1.5 روز بوده و در %14.3 موارد اولین PAF پس از 48 ساعت مانیتورینگ رخ می ‌دهند. همچنین بیشترین میزان کشف AF در اولین روزهای مانیتورینگ رخ می‌دهد و بازده کشف AF در طی هفته دوم کاهش یافت.
  
• پژوهشی دیگر توسط‌تان انجام گرفته که طبق گزارش این محققان، از آنجا که کشف رخداد های مهم پس از 10 روز به ندرت اتفاق می‌افتد، مانیتورینگ وقایع پرتابل برای 7 روز ممکن است برای تشخیص علایم بیماری کافی باشد.

 تشخیص آریتمی با دستگاه ‌های جدید سینه چسب

کاهش 

بازده به صرفه بودن نظارت قلب را کاهش می ‌دهد. مانیتورینگ طولانی مدت بیش از 8-14 روز به منظور افزایش قدرت تشخیص رخدادهای مهم، غیر محتمل است، و بنابراین منطقی است که نتیجه بگیریم با افزایش بیش از حد دوره مانیتورینگ، این روش دیگر مقرون به صرفه نخواهد بود. پژوهشگران دریافته‌اند که مانتیورینگ طولانی مدت بازده تشخیصی را به نسبت اندکی افزایش می‌دهد در حالی که هزینه‌ها با نسبت افزاینده رشد می ‌کنند. مطالعات متعددی مقرون به صرفه بودن مانیتورینگ طولانی مدت را از نقطه نظر تشخیص آریتمی‌ها بررسی کرده‌ اند. برخی مطالعات نشان می ‌دهد که "نرخ هزینه بر حسب تشخیص" نقش بسیار مهمی را در مانیتورینگ طولانی مدت بازی می ‌کند.

باید توجه داشت که تشخیص قطعی از انجام آزمایش ‌های پرهزینه بعدی جلوگیری می‌کند و همچنین منابع مراقبت‌ های درمانی را ذخیره می‌کند و از ابتدا روش ‌های درمانی مناسب اتخاذ می ‌گردد. اگر این موارد را در نظر بگیریم، با این حساب اگرچه راه‌ اندازی و استفاده از یک هولتر مانیتور 24 تا 48 ساعته هزینه نسبتا پایینی دارد، اما از نقطه نظر نرخ هزینه بر حسب تشخیص گران می‌ باشد. علاوه بر این، استفاده چند باره از هولتر مانیتور امر نسبتا رایجی می ‌باشد که هزینه‌ ها را افزایش می ‌دهد و مطابق با پژوهش‌ ها تکرار مانیتورینگ با هولتر مانیتور لزوما به تشخیص بهتر منجر نمی ‌شود و عملا بیماران با هزینه ‌های درمانی افزاینده مواجه می‌‌شوند.

نتیجه‌ گیری

تشخیص زودهنگام و درمان به موقع آریتمی‌های قلبی برای کاهش ریسک بیماری‌ های قلبی، بهبود کیفیت زندگی و کاهش هزینه‌ های مراقبت‌ های درمانی بسیار مهم است. چندین پژوهش نشان داده‌ اند که مانیتورینگ ECG در مدت زمانی بیشتر از حالت استاندارد 24 تا 48 با هولتر مانیتور، تشخیص آریتمی‌های بدخیم را بهبود می ‌دهد اما مانیتورینگ طولانی مدت بیش از 8-14 روز به صورت عمومی به صرفه نیست و می‌ بایست برای موارد خاصی انجام شود. به نظر می ‌رسد مقرون به صرفه‌ترین راهکار برای مانیتورینگ قلب، استفاده از دستگاه‌ های مانیتورینگ پچ ECG می‌باشد که داده‌ های بیمار را برای حداقل 8 روز ضبط می ‌کنند. امیدواریم خواندن مقاله تشخیص آریتمی با نسل جدید دستگاه های سینه چسب برای شما مفید بوده باشد. شرکت کاوشکام آسیا با ارائه بهترین خدمات و محصولات در خدمت شما همراهان گرامی می باشد.

 
تشخیص آریتمی با دستگاه ‌های نسل جدید

منبع:

Hauser, R. G. (2020). Cost-Effective Ambulatory ECG Monitoring. EPLabDigital